Obecnie obowiązująca już norma PN-EN ISO 20471 zastępuje PN-EN 471 i wprowadza odpowiednie zapisy dotyczące odzieży roboczej. Widnieje w niej również podział materiałów odblaskowych na dwie klasy. Podział w oparciu o właściwości odblaskowe nowych materiałów naszytych na odzież. Różnicowanie jest następujące.
Materiał odblaskowy klasy I – odblaskowość początkowa od 250 jednostek kandeli (cd/lx/m2). Materiał odblaskowy klasy II – odblaskowość początkowa od 330 jednostek kandeli (cd/lx/m2). Tylko materiały klasy II powinny, być naszywane na odzież zawodową, ponieważ materiały odblaskowe tej klasy mają lepsze parametry odblaskowe i gwarantują widoczność ze znacznych odległości. Materiały klasy I mogą być stosowane do pozazawodowych aplikacji.
Odbiorca końcowy odzieży z materiałami odblaskowymi powinien zwrócić uwagę na klasę zastosowanych materiałów odblaskowych, jaka znajduje się na odzieży, którą kupuje, ma to duże znaczenie dla bezpieczeństwa. Dlatego niezbędne jest wprowadzenie minimalnych wymagań dla materiału odblaskowego, który ma znaleźć się na odzieży. Jeżeli materiał ma odblaskowość na poziomie 100 jednostek kandeli (cd/lx/m2), taki materiał nie powinien być brany pod uwagę.
Jednakże aplikując na odzież materiały odblaskowe klasy II, gdzie odblaskowość początkowa jest na poziomie 400 do 500 kandeli, podnosimy widoczność pracownika nawet do odległości 300 metrów w warunkach ograniczonej widoczności. Z tej odległości kierowca czy inny użytkownik drogi może zaplanować i wykonać manewr w celu uniknięcia zderzenia. Ponadto norma PN-EN 204711 mówi, iż materiały odblaskowe stosowane na odzieży powinny mieć minimum 5 cm szerokości odblasku.
autor: Piotr Głowski
